Imam Bukhari Sejarah Ringkas

Imam Al-Bukhari

Beliau adalah seorang individu yang begitu tekun dalam mempelajari ilmu. Beliau berjaya mempelajari dan menguasai ilmu agama islam dengan mendalam walaupun beliau bukanlah dari bangsa arab. Beliau membuktikan bahawa untuk menguasai sesuatu ilmu itu ia tidak mengira dari mana kita datang akan tetapi minat keinginan itulah yang menjadi kayu ukurnya.

Personaliti beliau sangat menarik. Hal ini kerana, beliau mempunyai kekuatan ingatan dan hafalan yang sungguh istimewa, jika dibandingkan dengan orang-orang lain sehingga mampu menghafal dan menulis beberapa buah kitab di usia muda.

Beliau telah melibatkan diri dalam pengajian hadis pada usianya kurang dari 10 tahun, beliau sentiasa berulang alik bertemu tokoh-tokoh hadis yang terdapat di Bukhara. Pada usianya, 16 tahun beliau berjaya menghafal dan menguasai seperti kitab-kitab “Al-Mubarak” dan “Al-Waki”. Diantara kitab karanganya ketika di usia muda ialah “Qudhaya As Shahabah Wat Tabi’ien” (peristiwa-peristiwa hukum di zaman sahabat dan tabi’ien). 

Hadis merupakan sumber rujukkan kedua umat islam selepas Al-Quran. Banyak ulama terdahulu yang melibatkan diri di dalam bidang hadis demi menjaga keaslian sumber rujukkan ini. Diantaranya ialah iman Al-Bukhari. Beliau merupakan diantara tokoh-tokoh ahli hadis yang terkemuka. 

Nama sebenar beliau ialah Muhammad Bin Ismail Bin Ibrahim Bin Al-Mughirah Bin Bardizbah Al-Ju’fi. Beliau lahir pada tahun 194 hijrah (810 masihi) dan meninggal pada  pada tahun 256 hijrah (870 masihi). Beliau lebih dikenali dengan panggilan Al-Bukhari yang diambil sempena nama tempat lahirnya Bukhara. Pada usianya 6 tahun, ayahnya yang sangat dikasihi telah meninggal dunia.  

Sumbangan beliau yang paling besar ialah berjaya menulis sebuah kitab hadis hasil dari ketinggian ilmu yang dimiliki serta ketekunannya di dalam bidang ini iaitu kitab Sahih Bukhari. Kitab ini menjadi rujukkan utama para ulama dunia islam mahupun orientalis di dalam bidang hadis dan lain-lain bidang lagi. sebagai contoh, menjadi rujukan ulama dalam mengeluarkan hukum dan sebagainya lagi.

Moga beroleh manfaat